Αθήνα 12/01/2011
Σχολή Μηχανολόγων ΕΜΠ και
Μηχανολογικές Εγκαταστάσεις
Διαβάσαμε με ενδιαφέρον τις απόψεις του Δ.Σ. της Σχολής
Μηχανολόγων του ΕΜΠ, που δημοσιοποιήθηκαν στη δημόσια διαβούλευση για το θέμα
«Ασκηση Τεχνικών Επαγγελμάτων» με αφορμή σχετικό Σ/Ν. του Υπ. Περιφερειακής
Ανάπτυξης. Με ενδιαφέρον μεν, με έκπληξη, πολλές απορίες και απογοήτευση … δέ.
Στεκόμαστε στις ακόλουθες φράσεις που αποδίδουν με
επάρκεια όλο το πνεύμα της σχετικής ανακοίνωσης :
«Ο νομοθέτης μέχρι σήμερα έκρινε ότι οι Ηλεκτρολογικές
και Μηχανολογικές εγκαταστάσεις απαιτούν για την κατασκευή τους ειδικούς
Κανονισμούς καθώς και κατάλληλα ειδικά προσόντα γι’ αυτούς, που θα ασκούσαν τις
σχετικές κατασκευαστικές δραστηριότητες. Τα κριτήρια αυτά τα συνάντησε μόνο σε
μερικές ειδικότητες … Σήμερα που επιζητείται ο εκσυγχρονισμός του συστήματος
απονομής επαγγελματικών δικαιωμάτων, θα μπορούσε να εξεταστεί απονομή μόνο
εφόσον από το πρόγραμμα σπουδών της οικείας σχολής προκύπτει ότι περιλαμβάνεται
με πλήρη επάρκεια το γνωστικό αντικείμενο στο οποίο θα τους αναγνωριστεί το
δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος. Αυτό που ΔΕΝ ΠΡΠΕΙ να γίνει είναι η διαγραφή
των υπαρχόντων επαγγελματικών δικαιωμάτων και συζήτηση από μηδενική βάση». Σχολιάζουμε.
·
Κατ’
αρχήν αναμέναμε από τους αξιότιμους κ. καθηγητές να γνωρίζουν καλύτερα
τους νόμους και τα Π.Δ. Σήμερα (!) με το
Π.Δ. 274/97, το πλήθος των εγκαταστάσεων της βιομηχανίας και όχι μόνον,
χαρακτηρίζονται ως χημικές εγκαταστάσεις και για την κατασκευή τους πρέπει να
συνεργάζονται οι ΧΜ με ΜΜ ή ΗΜ εκτός αν είναι απλές, οπότε μπορεί να τις
εκτελέσει αυτοδύναμα κάθε ειδικότητα. Τυχαίνει δε ο ορισμός των χημικών
εγκαταστάσεων στο Π.Δ. να συμπίπτει με τη γνωμοδότηση της Συγκλήτου του ΕΜΠ (ΑΠ
37281/22.02.1966), όπου περιγράφονται τα εφόδια και ο προορισμός των Χημικών
Μηχανικών δηλαδή το επάγγελμα του ΧΜ, που επίσης τυχαίνει να συμπίπτει με τον
διεθνή ορισμό αυτού του επαγγέλματος. Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσαμε να
συμφωνήσουμε με το «… ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να διαγραφούν τα υπάρχοντα επαγγελματικά
δικαιώματα». Ομως δεν θα το πράξουμε.
Όχι, διότι είναι φανερό, ότι οι θέσεις της Σχολής Μηχανολόγων συμπίπτουν με
όσους συντεχνιακούς, επιθυμούν επαναφορά ενός καθεστώτος πριν το 1997, με το
οποίο όλες οι εγκαταστάσεις κάθε τεχνικού ή κτιριακού έργου και της βιομηχανίας
είχαν χαρακτηρισθεί ως μηχανολογικές. Όχι,
διότι οι θέσεις της Σχολής παρακάμπτουν (!) τη διαφορά του επαγγέλματος του
μηχανολόγου απ’ αυτό του ηλεκτρολόγου μηχανικού. Όχι, διότι ως επαγγελματίες γνωρίζουμε πολύ καλά τα ακαδημαϊκά
εφόδια όλων των ειδικοτήτων και αναφερόμαστε ειδικά σ’ αυτά των μηχανολόγων,
που διακρίνονται σε εξειδικεύσεις του μηχανολόγου κατασκευών, του ενεργειακού
μηχανολόγου και του μηχανολόγου παραγωγής και διοίκησης. Δεν θα το πράξουμε, διότι ως επαγγελματίες γνωρίζουμε ότι κάθε
επαγγελματίας μηχανικός, προορίζεται να αναλάβει κύρια τεχνική ευθύνη έναντι του πελάτη του, προκειμένου να
ανταποκριθεί στο λειτουργικό σκοπό του έργου ή της εγκατάστασης ή του μηχανήματος ή
του συστήματος που αναλαμβάνει να εκτελέσει. Δεν θα το πράξουμε, διότι γνωρίζουμε το διεθνή ορισμό του
Πανεπιστημιακού μηχανικού και ειλικρινά λυπούμεθα, που δεν τον επικαλείται η
Σχολή Μηχανολόγων του ΕΜΠ.
·
Θα
συμφωνήσουμε με τους κ. καθηγητές ότι απαιτείται εκπαίδευση (εμείς θα
προσθέταμε και εμπειρία) για την κατασκευή ή εγκατάσταση βιομηχανικών
μονάδων, αλλά και πολλών εγκαταστάσεων, που πράγματι μπορούν να χαρακτηρισθούν
και ως μηχανολογικές. Τούτο άλλωστε και μόνον, προβλέπεται από το ν.6422/34.
Από το σημείο όμως αυτό, έως να φωτογραφίζονται μηχανικοί ορισμένων ειδικοτήτων
ως δήθεν αρμόδιοι και μάλιστα αποκλειστικά, για το σχεδιασμό κάθε τεχνικής
εγκατάστασης, ανεξάρτητα από το
λειτουργικό της σκοπό όπως προβλέπεται στο Σ/Ν, η απόσταση είναι τεράστια.
Διαφεύγει τούτο από το Δ.Σ. της Σχολής ? Πρέπει επίσης να είναι γνωστό ότι οι
εργασίες κατασκευής στις διάφορες εγκαταστάσεις, που περιλαμβάνουν και
συναρμολόγηση εξοπλισμού διεργασιών και οργάνων, αποτελούν αρμοδιότητα των
τεχνολόγων μηχανικών και των τεχνιτών διαφόρων ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων
παρά των διπλ. μηχανικών, που πρέπει να έχουν τη γενική τεχνική ευθύνη, βασικό
στοιχείο της οποίας είναι και η επιλογή των κατάλληλων προσώπων για τις
διάφορες εργασίες.
·
Αναμέναμε
από τους αξιότιμους κ. καθηγητές να σχολιάσουν τουλάχιστον τους ορισμούς του
Σ/Ν. Συμφωνούν με τον ορισμό της επαγγελματικής δραστηριότητας με τον οποίο ο τεχνίτης – μονταδόρος, ταυτίζεται με το
χειριστή εγκατάστασης ? Συμφωνούν με
τον ορισμό της λειτουργίας της βιομηχανίας «Ως ενεργοποίηση του μηχανολογικού
εξοπλισμού της» ? Δεν έχουν καμία άποψη
οι κ. καθηγητές για τα μαργαριτάρια του Σ/Ν, που αγγίζουν τα όρια της
γελοιότητας ?
·
Από
το κείμενο πληροφορηθήκαμε και τους υπεύθυνους τομέων της Σχολής. Απλά θα
σημειώσουμε ότι η μεταφορά ρευστών, η μεταφορά θερμότητας αλλά και η μεταφορά
μάζας, αποτελούν τα «φαινόμενα
μεταφοράς» στις Σχολές ΧΜ, που με τη κινητική των χημικών αντιδράσεων,
αποτελούν τα βασικά εφόδια για το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία
εξοπλισμού και εγκαταστάσεων φυσικοχημικών και βιολογικών διεργασιών (UNIT OPERATION), που σε καμία περίπτωση μπορούν να
βαπτίζονται «μηχανολογικές εγκαταστάσεις».
Eνημερώνουμε
το Δ.Σ. της Σχολής ότι ειδικά μαθήματα όπως Χημική Θερμοδυναμική, Σχεδιασμός
Χημικών Αντιδραστήρων, Βασικός και Λεπτομερής Λειτουργικός Σχεδιασμός
Εγκαταστάσεων (PROCESS DESIGN and Integration), Tεχνικές Αξιολόγησης Κινδύνων όπως
ΗΑΖΟΡ, Δυναμικός Ελεγχος Διεργασιών, που διδάσκονται παγκόσμια μόνον στις
Σχολές ΧΜ, αποτελούν τα εφόδια ώστε σε συνδυασμό με επαγγελματισμό να ανταποκρίνονται
στους Κανονισμούς «SEVEZO» και να συμβάλλουν στην ασφάλεια των εγκαταστάσεων,
στην προστασία του περιβάλλοντος και τελικά να εξυπηρετούν το Δημόσιο συμφέρον,
προς το οποίο όλοι μας και κυρίως η Ακαδημαϊκή Κοινότητα πρέπει να
σκοπεύουν.
K. Κρεμαλής